Πριν καιρό, είχα ακούσει έναν πολύ γνωστό ψυχοθεραπευτή, ο οποίος δούλευε κυρίως με εφήβους, που τώρα μου διαφεύγει το όνομα του, να συστήνει στους γονείς, πριν τον επισκεφτούν να έχουν βάλει στη ρουτίνα της εβδομάδας μια έξοδο για χυμό ή σοκολάτα με το έφηβο παιδί τους. Αν δε βελτιωνόταν, αυτό που τους απασχολούσε, τότε μόνο έλεγε να το συμβουλευτούν.
Παραφράζοντας αυτό, λοιπόν, λέω σε γονείς με περισσότερα από ένα παιδιά, αν κάτι τους δυσκολεύει, πριν απευθυνθούν σε μένα, ας δοκιμάσουν να έχουν έναν αποκλειστικό χρόνο με το κάθε παιδί μέσα στη βδομάδα.
Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικός αυτός ο αποκλειστικός χρόνος;