Ξυπνήηησατεεε; Αν είστε από τις τυχερές που το Σαββατοκύριακο σηκώνεστε από το κρεβάτι στις 10, 11, 12 μπράβο σας και ζηλεύω. Προσωπικά, έχει να μου συμβεί 12 χρόνια… από τη μέρα που ήρθε στη ζωή ο πρώτος μου γιος. Όλη τη βδομάδα τους τραβάω από τα πόδια για να σηκωθούν, να ετοιμαστούν και να φύγουν […]
Είτε δουλεύεις, είτε όχι είτε έχεις παιδιά είτε όχι, όλες οι μέρες της βδομάδας είναι πολύ απαιτητικές. Γυναίκα είσαι και σαν γυναίκα δεν έχεις ησυχία. Νομίζω, τελικά, ότι είναι στη φύση μας. Έχω καταλήξει ότι είμαστε πολύ ανήσυχα πνεύματα, δεν εξηγείται αλλιώς. Τρέχεις όλη μέρα να προλάβεις να ανταποκριθείς σε όλους τους ρόλους σου να ετοιμάσεις τα παιδιά για το σχολείο, να ετοιμαστείς εσύ για το γραφείο, να πας σούπερ μάρκετ, να φτιάξεις το φαγητό και να διαχειριστείς … με επιτυχία.. γιατί είμαστε κ τελειομανείς, κάθε τι που έχεις αναλάβει και σου αναλογεί (κάποιες φορές και αρκετά που δε σου αναλογούν…
Κυριακή.
Η ώρα έχει πάει 16:00 και το έχω παρατηρήσει ειδικά τα τελευταία χρόνια ότι σε μισή ώρα αν κοιτάξω το ρολόι μου αυτό θα λέει 23:00!
Πώς το καταφέρνει αυτό η Κυριακή; Και βασικά τι της κάναμε και μας τιμωρεί έτσι; Εκεί, λοιπόν, κατά τις 16:00 είναι που αρχίζω και αισθάνομαι λυπημένη! Και εσείς; Μου φταίνε όλα! Και εσάς; Χάνω την ενέργεια μου και αρχίζω ταυτόχρονα, μουρμούρα, γκρίνια και αχ βαχ…