Η Ελληνική γλώσσα είναι ξεχωριστή, κατά κοινή ομολογία, και ευτυχώς τόσο πλούσια για να εκφράσουμε όλα αυτά που νιώθουμε και θέλουμε. Όμως προσοχή. Οι λέξεις όχι μόνο μας ενδυναμώνουν, αλλά μπορούν και να μας περιορίσουν. Εάν αρχίσουμε να προσέχουμε – χωρίς να μας γίνει εμμονή φυσικά – τις λέξεις που χρησιμοποιούμε και ελαχιστοποιήσουμε τις αρνητικές στο λεξιλόγιό μας, μπορούμε να κάνουμε μια τεράστια αλλαγή στη ζωή μας όσον αφορά το πώς αισθανόμαστε για τον εαυτό μας, αλλά και πώς επιτρέπουμε στους άλλους να μας βλέπουν και κυρίως να μας αντιμετωπίζουν!
Να λοιπόν 3 λέξεις που καλό είναι να μην κάνουμε κατάχρηση.
Συγνώμη
Μήπως ζητάμε συγνώμη περισσότερες φορές απ’ όσες πραγματικά μας αναλογούν; Μελέτες δείχνουν ότι ζητάμε περισσότερες φορές συγγνώμη σε σχέση με τους άνδρες γιατί νομίζουμε ότι κάνουμε περισσότερα λάθη. Όσο σημαντικό είναι να επανορθώνουμε όταν σφάλλουμε ή έχουμε αδικήσει κάποιον, άλλο τόσο σημαντικό είναι να γίνεται αυτό μόνο όταν πραγματικά συμβαίνει, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να βλάψουμε την αυτοεκτίμησή μας. Πραγματικά, δεν είναι απαραίτητο να ζητάμε συγγνώμη όταν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας ή όταν θέτουμε τα όρια μας.
Δε μπορώ
Ή μήπως ΜΠΟΡΩ;
Καταρχάς, δεν υπάρχει τίποτα κακό με την αποτυχία και το να μη μπορούμε να κάνουμε κάτι. Δε λέω, η απογοήτευση σε αυτά που δεν καταφέρνουμε είναι σημαντική. Μήπως, όμως, μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να την αποφύγουμε; Λέγεται γνώση και δίνει δύναμη! Το να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε και να συλλέγουμε πληροφορίες σε ό,τι καταπιανόμαστε είτε αυτό είναι το επάγγελμα μας, οι σπουδές μας, η εμφάνιση μας, η διατροφή μας, η υγεία μας, θα μας βοηθήσει ουσιαστικά. Οπότε αντί να λέμε “δε μπορώ” ας προσπαθήσουμε να μάθουμε “πώς μπορώ”!
Τέλος, λοιπόν, στην έλλειψη αυτοπεποίθησης, καλύτερα ας κάνουμε focus στην ενημέρωση και στη μάθηση που μας φέρνει ακόμα περισσότερη εξέλιξη και αυτοεκτίμηση!
Αλλά
Η χρήση του “αλλά” σε μια πρόταση μας ρίχνει πολλές φορές στην παγίδα να μην κάνουμε κάτι. Όπως είπαμε, η αποτυχία δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να νιώθουμε άσχημα. Είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής και δε χρειάζονται δικαιολογίες ή λογική εξήγηση γι’ αυτήν. Συμβαίνει κάποια στιγμή σε όλους. Αντί να χρησιμοποιούμε το “αλλά” στις φράσεις μας, καλύτερα ας εκφραστούμε με δηλωτικές προτάσεις.
Για παράδειγμα, αντί να πούμε “Θέλω να πάω σινεμά απόψε, αλλά πρέπει να τελειώσω το σιδέρωμα”, ας πούμε “Θέλω να πάω σινεμά απόψε. Θα σιδερώσω πρώτα”. Αυτή είναι μια θετική στάση, αφού μπορούμε να επιτύχουμε δύο πράγματα και δεν αποκλείουμε τον εαυτό μας από το να κάνουμε και τα θέλω μας και τα πρέπει… Με τα πρέπει ένα μέτρο κορίτσια!! Μην το παρακάνουμε!! Η ζωή γίνεται ακόμα πιο όμορφη με όσο το δυνατόν λιγότερα πρέπει και περισσότερα θέλω. Δε νομίζετε;
Αντιθέτως, μια λέξη που πρέπει να αποκτήσει πιο συχνή θέση στο λεξιλόγιό μας είναι το “Ευχαριστώ”. Εκφράστε την ευγνωμοσύνη σας με ένα ειλικρινές ευχαριστώ και πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα στη μέρα σας!
